بررسی مقایسه ای هماهنگی رنگ و تطابق روکش های متکی بر ایمپلنت در قدام ماکزیلا

مقدمه: یکی از فاکتورهای مهم در موفقیت ایمپلنت های دندانی تطابق لبه ای رستوریشن و اباتمنت است. در این مطالعه سعی شد تا دو فاکتور مهم هماهنگی رنگ و تطابق در رستوریشن هائی که به طور معمول برای بازسازی با ایمپلنت استفاده می شوند سنجیده شود. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی 20 روکش cercon ساخته شده با تکنیک cad/cam (گروه1)، 20 روکش تمام سرامیک ips e.max (گروه2) و 20 روکش چینی فلز با آلیاژ غیرقیمتی (گروه3) بر روی مدل فانتوم، ساخته شدند. جهت تعیین تطابق لبه ای و داخلی روکش ها از روش سیلیکون رپلیکا استفاده شد. جهت ارزیابی هماهنگی رنگ روکش ها با رنگ مرجع (نمونه رنگa2  از راهنمای رنگ کلاسیک ویتا) از روش های بصری و دستگاه shade pilot استفاده شد. جهت آنالیز آماری داده ها از آزمون های anova ،tukey hsd و paired t test استفاده شد (05/0 = α). یافته ها: بین فاصله داخلی گروه های مورد مطالعه تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت (1/0 =  p value). کمترین فاصله لبه ای مربوط به روکش های سرکان (mµ07/86) و بیشترین فاصله لبه ای مربوط به گروه  ips e.max(mµ102)  بود. گروه 2 و 3 از این نظر اختلاف آماری معنی دار نداشتند) 916/0 = p value). بهترین نتیجه ارزیابی بصری و دستگاهی گروه ها، مربوط به گروه 1 بود ولی دو گروه دیگر تفاوت معنی دار آماری نداشتند (239/0=p value و 872/0 = p value). ارزیابی دستگاهی روکش ها زمانی که متکی بر اباتمنت نبودند تأثیر رنگ اباتمنت فلزی را بر گروه 1 و 2 نشان داد. میانگین de به دست آمده از روش ارزیابی دستگاهی رنگ برای روکش های متکی بر اباتمنت تیتانیومی در گروه 1 (6/2) بود که با میانگین de به دست آمده برای گروه 2 (3/3) و همچنین با میانگین گروه 3 (6/3) تفاوت آماری معنی دار داشت (044/0 = p value و 012/0 = p value). ولی بین میانگین de حاصل از روش ارزیابی دستگاهی رنگ برای روکش های متکی بر اباتمنت تیتانیومی گروه 2 و 3 تفاوت آماری معنی دار نبود (872/0 = p value ).